Goethe Genç Werther’in Acıları Kitap İncelemesi, beklediğimden daha kısa sürmesine karşın, yapmış olduğum en içten kitap incelemesi oldu.
İki hafta boyunca, hayali bir arkadaşa gönderilen ve henüz yirmi beş yaşında, 1774 yılında, Goethe tarafından kaleme alınan bu eser, ‘mektup türünde yazılmış bir romandır.’
Goethe bu eserde, arkadaşının yaşadığı bir olaydan esinlenerek tüm bu travmayı kurgulamıştır.
Hikaye : Genç bir hukuk stajyerinin, nişanlı bir kadına olan saplantı düzeyindeki aşkını anlatır.
Ne acı karşılık bulamamak aşka. Ne yazık genç Werther‘e.
Bu eser içinde öyle bir hüzün barındırmaktadır ki bu acıdan dolayı intihar eden gençlerin sayısı o yıllarda ani bir artış göstermiştir.
Genç Werther’in acıları : Almanya sokaklarını, mavi ceket, sarı pantolon giyen duygulu gençlere teslim etmiştir.
Aşkı en derinden hisseden insanların, aptallıkla sarhoşluk arasında seyretmeleri, kendi hikayelerinin sonlarını belirleyen en büyük etkendir.
Kimi, dünyayı dolaşır ve mutlu bir son bulamaz. Kimi, mutluluğu bulur ve o sondan kaçar. Çünkü her son ardında anlatılmaya değer bir hikaye bırakmaz. Kimileri, bu gerçekten kaçar. Kimilerini, bu gerçek boğar.
Werther de gerçek mutluluğun tadına bakıp bu erişilemez olan, muhteşem hazza yenilmiştir. Ona erişebilmek için karakterinden ödün verme pahasına peşinden koşmuştur. Ancak takip ettiği bu yol Wertheri bilinmez bir yola sürüklemiştir.
Yolunu kaybetmekten dahi korkmayan Werther, artık kaybolmuştur. Kayıplar içinde geçen bir ömrün, tek dileği bu acıdan kurtulmaktır. Hatta bu hiç var olmamış olmak anlamına gelse bile. Acıdan kurtulmak için tüm hayatından vazgeçmek ve seni var eden onca şey yokmuş gibi davranmak…
Ne Hüzünlüdür Genç Werther’in Acıları…
Herkes gerçek aşkı bulduğunu iddia ettikten sonra vazgeçerken, Goethe : “Çok şeye sahibim ama ona olan sevgim her şeyi silip atıyor. Çok fazla şeyim var ama onsuz hiçbir şeyim yokmuş gibi.” demiş ve kendi varlığını onun varlığıyla mümkün kılmıştır.
Eğer Werther‘i biraz dahi kendinize benzetecek olursanız, sayfaların ardından gelen kasvetin, tüm benliğinizi sardığını göreceksiniz.
Dağları aşan bu kasvet, peşinde hüznü ve acıyı getirir. Bunca keder insanın kanını kurutur. Ve en sonunda sizi mavi bir ceket ve sarı bir pantolona muhtaç bırakır. Ne acıdır, insanı bu raddeye taşıyan şeyin, belki de insanı bu derecede mutlu edebilecek tek şey olması.
Bağlanmak bir şeye öylece ve sonra oturup izlemek yitip gidişini.
Ne beklenirdi zaten aşktan başka?
Biz de tıpkı Werther gibi, erişilemez olanın peşinden koşuyoruz. Bazen bu olanların hiç olmamış olmasını dileyip, bazense hiçbir şey olmamış gibi yaşıyoruz. Bize acılarımızı hatırlatan her şeyden kaçıyoruz.
Peki neden hiçbir zaman bu kaçış bizi huzura erdirmedi? Neden Werther gibi hep başka bir yola savrulduk? Çünkü dolmaz bir boşluğa sahiptik.
” Ah şu hayatımdaki boşluk! Göğsümün içinde duyduğum şu korkunç boşluk! Onu bir kere, yalnız bir kere şu kalbimin üstüne bastırabilseydin, bütün bu boşluk hemen dolardı, diye düşünüyorum.”
– Johann Wolfgang Von Goethe
https://figurex.net/category/kultur/kitap/
Ayrıca duyurularımızı buradan takip edebilirsiniz : https://www.instagram.com/figurexnet/
